Σταχτοπούτα

Ηρωίδα λαϊκού παραμυθιού, προγονή κακιάς μητριάς η οποία τη βασάνιζε με βαριές οικιακές εργασίες. Η Σ., κατά το παραμύθι, συνήθιζε να κάθεται κοντά στο τζάκι, λερωμένη με στάχτες, γεγονός από το οποίο πήρε και το όνομά της. Ο βασιλιάς της χώρας βρήκε κάποτε μια παντούφλα της (σε άλλες εκδόσεις ένα γοβάκι της) και επειδή του έκανε εντύπωση το μικρό μέγεθος της, ζήτησε με κήρυκες να μάθει σε ποιά ανήκε εκείνη η τόσο μικρή παντούφλα. Όταν βρέθηκε η κάτοχος, ο βασιλιάς γοητεύτηκε τόσο πολύ από την καλλονή της Σ., ώστε την έκανε βασίλισσα. Σε πολλά παραμύθια η Σ. αναφέρεται ως Σταχτοπέταλη ή Σταχτοπιταρού.

* * *

η, Ν

1. ηρωίδα ευρωπαϊκού παραμυθιού το θέμα τού οποίου απαντά σε περισσότερες από 500 παραλλαγές στην Ευρώπη και σε πολλούς μύθους άλλων περιοχών

2. (ως προσηγορ.) μτφ. πολύ καλή και εργατική νοικοκυρά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στάχτη + ιταλ. putta «κορίτσι», ενώ κατ' άλλους < στάχτη + πουτί, «γυναικείο αιδοίο»].